Ben Zeynel, 56 yaşımdayım. Genç dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
görünümlü, tabiri caizse zıpkın gibi biriyim. Yarağım öyle büyük değil, ama gönlüm ve duygularım çok büyük. Burada anlatacağım hikayem aslına bakarsak yıllarca dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
çılgınlar benzer biçimde tutulduğum baldızıma olan aşkım ve onunla bereber olamamanın dayanılmaz acısı ve nihayet kısmi de olsa gerçekleştiğinin hikayesidir.
dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
Ara
Baldızım 38 yaşında ve evli. Kocasına deli benzer biçimde aşık olarak evliliğe ilk adımını attı, dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
ama ondan sonra onun ne hödük ve kaba birisi olduğunu anladığında iş işten geçmişti. Aslında bacanak kadının tüm cinsi duygularını da yok etmiş, onu bir erkek haline getirmişti. Zaten bundan dolayı umutsuzca aşkım sürüp gidiyor ve her gün dayanılmaz hal alıyordu. Ben aslen baldızımı evlenmesinden dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
oldukça ilkin seviyordum. Aslında kendimi onun aşkını hak eden şahıs olarak görüyordum. Yıllarım aşk acısıyla geçip gidiyor ve ben kendikendime 80 yaşına da gelsem bu aşktan hiç vazgeçemeyeceğimi de biliyordum. Bu cinselliğin ötesinde bir dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
duyguydu. İşin kötü tarafı baldızım ablasına öylesine sevgiyle bağlıydı ki benimle aşk yaşaması mümkün değildi.
Şakacı dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
ve esprili birisi olduğumdan, birgün baldızıma latife yollu kendisine aşık olduğumu söyledim. Kendisine ne kadar kıymet verdiğimi, devamlı onu düşündüğümü söyledim. Bu söyleşim ve ona olan tutkumu anlatmak epeyi upuzun sürdü. Bu ara tepkisini ölçüyordum. Yalnızca dinliyordu. Sonunda oldukca onore olduğunu söylemiş oldu ve konu kapanmış oldu. Ne var ki ondan sonra bir telefonla böylesi birşey kendisine bir daha söylememem konusunda uyardı, dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
“Unut!” dedi.
dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
Ucuz
Perişan olmuştum. Aşırı romantik olan ben bu ızdıraba ne kadar dayanırdım. Unutmaya çalıştım, olmadı. Zaman vakit nefret etmeyi denedim, olmadı. Kendisini sık sık da göremiyodum. Bazen 3 ay bile görmediğim oluyordu. Zaman geçtikçe hasreti içimce çığ halini dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
alıyordu. Kendi kendime, “Tanrım, onun dudaklarından bir kez doya doya öpsem ölüme bile razıyım!” diyordum. İşte aşk buydu. Sevdalanmak buydu. Güzel fakat kahredici bir duyguydu bu aşk.
dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
Hemen Ara
Zaman bu şekilde akıp gidiyordu. Kendisine böylesine aşkımı duyuru ettiğime gore, onun da duygularında azda olsa kıpırdanma olmuştur diye düşünüyordum. İnsan bu kadar zalim, bu kadar duygusuz olamazdı. Tanrım, bu karşılıksız aşk ne menem bir dul bayanlarin telefon Sohbet numarası
şeydi. Sonunda şöyleki bir düşünce geliştirdim: kendisine yalnız bir fırsatını bulup şu şekilde diyecektim, “Dünyada bundan sonrasında tek arzum, tek ulaşmak istediğim şey: Seni dudaklarından doyasıya bir kez öpmek. İster kız, ister bağır bana, ama ben yalnızca duygumu anlatım ediyorum!” diyecektim.
Ve Tanrıya şükür, o gün nasip oldu ve bu arzumu söyledim. Güldü ve “Peki!” dedi. İnanamıyordum. Bacaklarım kesildi. Heyecandan tutuldum. Ağlamaklı oldum. Yemin ederim gözlerimden yaş geldi. Yıllar yılı çektiğim aşkın karşılığı bir öpücük de olsa razıydım. Bu, bir annenin çocuğuna kavuşması gibiydi. Ben baldızıma inanılmaz saygılıydım. Bu aşk benim suçum değildi.
“Peki öp!” dedi. Müthiş bir arzuyla kaptım dudaklarını. Fazlaca mukabil vermiyordu. Başının ardından elimle kavrayıp kendime çektim. Suratını deliler şeklinde yalamaya başladım. Alt tarafına asla dokunmuyordum. Böylesi kutsal bir aşkı seks ile bayağı hale getirmek bana da uymazdı. Öptükçe o da heyecanlanmaya ve mukabil vermeye başladı. Ona, “Sen dünyamsın, sen benim herşeyimsin!” diyordum. Çocuğun okuldan geleceğini söylemiş oldu ve gitti.
Bundan sonra ne olacağını ben de bilmem. Gelişme fazlaca burada paylaşacağım. Tanrı hiç kimseye baldız aşkı acısı yaşatmasın.